man, dinden olduu sözbirlii ile bildirilmiolan eylere, kalb ile inanmaa ve dil ile de imanını söylemee denir. man edilecek eyler, Allahü teâlânın var olduuna, bir olduuna, kitaplarına, sahîfelere ve Peygamberlere, Meleklere imandır. Âhırette Hara, Nere, Cennette ebedî nimetlere, Cehennemde ebedî azâblara, göklerin yarılmasına, yıldızların daılmasına, arzın parça parça olmasına inanmaktır.

Bevakit namazın farz olduuna ve bu namazların rek’atlarının adedlerine, malın zekâtını vermek farz olduuna ve Ramazân-ı erîf ayında hergün oruc tutmanın ve gücü yetene hac etmenin farz olduuna inanmaktır.

arâb içmenin, domuz eti yimenin, haksız yere adam öldürmenin ve anaya babaya karı gelmenin ve hırsızlık ve zinâ etmenin ve yetîm malı yimenin ve fâiz alıp vermenin ve kadınların örtünmemesinin ve kumar oynamanın haram olduklarına iman lâzımdır.

manı olan bir kimse, büyük bir günah ilerse, imanı gitmez ve kâfir olmaz. Günaha, yani harama helâl diyen kâfir olur. Haram iliyen fâsık olur. Ben elbette müminim demelidir. manlı olduunu söylemelidir. Müminim derken, inâallah dememelidir. Bundan, übhe ma’nâsı ıkabilir. Evet, son nefes için inâallah denirse de, dememek daha iyidir.

Dört halîfenin birbirinden yükseklikleri, hilâfetleri sırası iledir. Çünkü, doru yolda olan âlimlerin hepsi; Peygamberlerden sonra, insanların en üstünü, Hz. Ebû Bekr-i Sıddîk’dir. Ondan sonra, Hz.Ömer’dir, demilerdir.

Resûlullah “sallallahü aleyhi ve sellem” vefâtına yakın, buyurdu ki, “Allahü teâlâ, beni size Peygamber gönderdi. nanmadınız. Ebû Bekir inandı. Bana malı ile, canı ile yardım

etti. Onu hiç incitmeyin ve Ona hurmet ve tazîm edin!” Bir hadis-i erifte de buyurdu ki: “Benden sonra Peygamber gelmiyecektir. Eer gelseydi, elbette Ömer Peygamber olurdu” .

Hz.Alî, buyurdu ki, “Ebû Bekr ile Ömerden, her biri, bu ümmetin en yükseidir. Beni onlardan üstün tutan, iftirâcıdır. ftirâ edenler dövüldüü gibi, onu döverim”.

Eshâb-ı kirâmın hepsine hürmet etmek, kıymet vermek lâzımdır. Ebû Bekr-i iblî hazretleri buyuruyor ki, “Eshâb-ı kirâma hürmet etmiyen, kıymet vermiyen bir kimse, Resûlullaha iman etmemiolur”.