Şu ömür evinden her gün,
Düşüyor aşağı bir taş,
Şu gâfil insanı düşün!
Bina viran haberi yok.

Bir ömür istedim nice,
Belasız, dertsiz şöylece,
Dert ağlatır gündüz gece,
Lokman’ın hiç haberi yok.

Düştüm yollara muzdarip,
Yollar ıssız, yolcu garip,
Dide giryan, sine biryan,
Akıl hayran, haberi yok.

Niyazi hayale daldı,
Şu dünyada çok bunaldı,
Unuttu, çaresiz kaldı,
Göçmüş kervan, haberi yok.